منبع: جمشید سرمستانی، «گزیده‌ی شیوه‌نامه‌ی جامع ویرایش و نگارش»، تهران، نشر سرمستان، ۱۳۹۲٫
امروزه فهرست¬نویسی به¬شیوه¬ی رایانه¬ای -¬نه به¬شیوه¬ی دستی¬- و به¬دست صفحه¬آرا انجام می¬شود؛ بااین¬حال، ممکن است نادرستی¬ها یا نا¬هم¬خوانی¬هایی در تنظیم فهرست¬ها وجود داشته باشد.
عنوان‌های هر نوشته در دو جا آورده می‌شوند:
(۱) در فهرست‌ها (فهرست کوتاه و بلند داشته‌ها، و فهرست نشانگرها).
(۲) در متن.
برای آن که عنوان‌ها در هر دو جای پیشگفته، با هم هم‌خوانی داشته باشند، ویراستار به‌ترتیب، باید کارهایی را که درپی میآید انجام دهد:
(۱) نخست، کارهای ویرایشی (درست کردن شیوه‌ی املا، نادرستی‌های حروف‌نگاری، دستور زبان و…) را همراه با ویرایش متن، بر روی عنوان‌ها انجام دهد و حتی -اگر نیاز باشد- عنوان‌هایی را به عنوان‌های متن بیفزاید.
(۲) پس از پایان ویرایش متن، کارهایی را که درپی میآید بر فهرستهای آغاز کتاب انجام دهد:
(۱٫۲) شکل نوشتن همهی عنوان‌ها را با شکل نوشتن عنوان‌های متن همخوان کند.
(۲٫۲) اگر به عنوان‌های متن چیزی افزوده باشد، آن افزوده را به عنوان‌های فهرست داشته‌ها نیز بیفزاید.
(۳٫۲) ترتیب چیدن عنوان‌های فهرست¬ها را با ترتیب چینش عنوان‌های متن یکی کند.
آگاهی: در این مرحله نیازی نیست که ویراستار شماره‌ی صفحه‌ی عنوان‌ها را (برابر شماره‌ی آن‌ها در متن) به فهرست (کوتاه و بلند) داشته‌ها بیفزاید، یا -اگر آن شماره¬ها نادرست باشند- آن‌ها را درست کند؛ زیرا شمارههای صفحههای عنوان‌ها پس از اصلاحات ویرایشی و صفحه¬آرایی، ممکن است دوباره تغییر کنند. درست کردن شمارههای صفحههای عنوان‌ها در مرحله‌ی بازخوانی پایانی کتاب انجام خواهد شد؛ زیرا در آن مرحله، عنوان‌ها و شماره‌ی صفحههای کتاب معمولاً تغییر دیگری نخواهند داشت.