منبع: جمشید سرمستانی، «گزیدهی شیوهنامهی جامع ویرایش و نگارش»، تهران، نشر سرمستان، ۱۳۹۲
بهکار نبردن فعل¬های ناگذرا و گذرا به¬جای یکدیگر
فعل ناگذرا (لازم) فعلی است که مفعول نمیگیرد و فعل گذرا (متعدی) فعلی است که مفعول می¬گیرد. هیچ¬گاه نباید فعل لازم و متعدی یا مصدر آنها را به¬جای یکدیگر به¬کار برد:
ننویسید: گروههای مبارز فلسطینی هرگونه مذاکره را مشروط به فرمان توقف عملیاتهای تروریستی رژیم اشغالگر دانستند.
بنویسید: گروههای مبارز فلسطینی هرگونه مذاکره را مشروط به فرمان متوقف ساختن عملیاتهای تروریستی رژیم اشغالگر دانستند.
«توقف» به¬معنی از حرکت ایستادن است؛ بنابراین، در جملهی نخست، «فرمان توقف عملیاتهای تروریستی» معنی درستی ندارد، زیرا هیچ عملیاتی خود از حرکت نمی¬ایستد، بلکه باید کسی آن را متوقف کند. پس «توقف عملیات¬های تروریستی» نادرست، و «فرمان متوقف ساختن عملیاتهای تروریستی» درست است.